Geografia i historia wysp
Kuryle, Wyspy Kurylskie, Kurịlskije ostrowạ,
łańcuch wulkanicznych wysp na granicy M. Ochockiego i otwartego Oceanu Spokojnego, między Kamczatką a wyspą Hokkaido;wchodzi w skład obwodu sachalińskiego Federacji Rosyjskiej.; składa się z ok. 30 większych wysp (Iturup, Kunaszyr, Paramuszyr, Urup) oraz licznych wysepek i skał rozciągających się na dł. ok. 1200 km; pow. ok. 15,6 tys. km2; wysokość do 2339 m; ok. 100 wulkanów, w tym ok. 40 czynnych; częste trzęsienia ziemi; liczne gorące źródła mineralne. oraz jeziora; na północy roślinność tundrowa, na południu tajga; ludność trudni się głównie rybołówstwem, łowiectwem, eksploatacją lasów; gł. m. Kurylsk[1].
[1](źródło Encyklopedia PWN)
położenie wysp wzlędem Japonii i Rosji (źródło: maps.google.com)
Historia wysp - odkrycia geograficzne.
Najstarsze zapisy na temat Wysp Kurylskich mówią o holenderskim podróżniku, żeglarzu Martinie Gerritz de Vries jako pierwszy na świecie naniósł on na mapy archipelag Wysp Kurylskich. Po jego odryciach Holandia przez jeszcze ponad 100 lat zgłaszała co do wysp swoje roszczenia.
Rosjanie i Japończycy docierali do wysp już na początku XVII wieku.
Pierwsze zapisy w źródłach rosyjskich (nie wiedzieli oni o holenderskiej wyprawie i ich odkryciach) o wyspach pochodzą z końca XVII wieku (dokładnie rok 1697). Osobą która jako pierwsza umieściła wzmiankę o archipelagu był rosyjski podróżnik Władimir Wasiljewicz Atłasow, o wyspach jeszcze wtedy przez niego nieodkrytych, usłyszał od mieszkańców Kamczatki.
Kolejnym odkrywcą z zakresu Wysp Kurylskich był potomek polskiego zesłańca, wnuk szlachcica Teodora. Ivan Kozyrewski (Jan Kozyrewski) W 1711 rozpoczął on badania z zakresu Wysp Kurylskich. Nie zbadał on jednak wszystkich wysp archipelagu, udało mu się odwiedzić tylko dwie z nich, były to wyspy Paramuszyr i Szumszu te położone najbliżej Kamczatki. Dzięki przeprowadzeniu licznych wywiadów oraz opowiadań japońskich żeglarzy oraz ludu Ajnów, których jak dzisiaj wiadomo historia sięga aż 6 tysięcy lat wstecz, w głowie Jana Kozyrewskiego powstało wyobrażenie o całym archipelagu Wysp Kurylskich. W roku 1713 stanął na czele dużej ekspedycji na której to odkrył kolejne z wysp należących do archipelagu, na tej wyprawie także jako pierwszy z Rosjan wykonał mapę Wysp Kurylskich,
W roku 1719, z polecenia cara Rosji, Piotra I, wysłano w rejony Wysp Kurylskich ekspedycję pod dowództwem Iwana Jewreinowa i Fiodora Łużyna, dotarli oni od strony Kamczatki aż do wyspy Simuszyr.[2]
Geografia
Archipelag wysp tworzą dwa równoległe łańcuchy, mniejszy z nich Mały Łańcuch Kurylski o długości 120 km. oraz większy, Duży Łańcuch Kurylski o długości 1200 km. Wyspy oddzielone są od siebie aż 26 cieśninami. Mały łańcuch kurylski tworzą wyspy Szykotan oraz zespół Habomai, natomiast reszta wysp należy do dużego łańcucha kurylskiego.
W archipelagu znaleźć można prawie 100 wulkanów, ponieważ każda z wysp jest wulkanem bądź jego częścią. Powierzchnia wysp jest głównie górzysta, średnia ich wysokość to od 700 do 1000 m.n.p.m. Najwyższą szczytem wysp jest Ałaid, mierzy on 2339 m n.p.m.
Archipelag znajduję się w strefie atmosferycznej klimatu umiarkowanego, morskiego. Duży wpływ na warunki pogodowe na wyspach ma prąd morski Oja Siwo, średnie roczne opady na wyspach to 1000 mm/m3. Na wyspach odnotowanych zostało występowanie prawie 1000 roślin.
Na archipelagu Wysp Kurylskich znaleźć można śladowe ilości surowców naturalnych, takich jak : rudy ołowiu, złota, miedzi, rtęci.
Według domyśleń o sens sporu, wiele osób uważa że jedną z jego przyczyn mogą być złoża renu ulokowane na wyspach, dotąd uważano że jest ich bardzo mało, natomiast nowe badania wykazują zupełnie co innego, cena za 1 kg tego surowca to nawet 10 tys. dolarów za kilogram tego surowca.[3]
Malownicza wyspa Atłasowa (Szczyt - wulkan Ałaid 2339 m n.p.m. źródło IKIP Project)
[1] http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Kuryle;3929353.html ENCYKLOPEDIA PWN [DOSTĘP 15.12.2015]
[2] Encyklopedia geograficzna świata. Tom 6. Azja, Opres ,1998, ISBN 83-85909-37-0
[3] Encyklopedia geograficzna świata. Tom 6. Azja, Opres ,1998, ISBN 83-85909-37-0